De afgelopen dagen zien we langzaamaan positieve signalen. Het RIVM meldt een kleine afname in het aantal besmettingen, er is sprake van een vermindering van het aantal patiënten op de intensive care en ook het dagelijkse dodental neemt af. Toch is er nog heel weinig bekend over hoe lang dit virus ons dagelijks leven nog in zijn greep zal houden.
Desondanks wordt wel al ruimschoots gespeculeerd over diverse exitstrategieën. De scenario’s lopen uiteen van Big Brother-taferelen, waarbij iedereen continu gemonitord wordt, tot deurbeleid op stranden en in parken, quarantaine na elke reis, jongeren wel de straat op en ouderen niet en de anderhalvemetermaatschappij, inclusief basisinkomen.
Dat dit de komende tijd grote gevolgen gaat hebben, staat vast. Maar hoe moet het leven er voor jou gaan uitzien?
Momenteel zijn mijn team en ik bezig met een groot project voor de zorg. Onze gesprekken met zorgverleners gaan in eerste instantie over hun werkzaamheden en hoe we die kunnen verlichten. Een terugkerend onderwerp daarbij blijft het opvallende aantal coronapatiënten met overgewicht. Overigens is het geen nieuws dat het virus met name ouderen treft en mensen met een zwakkere gezondheid.
Aan je leeftijd kun je niet veel veranderen. Aan je eigen gezondheid wel. Als je niet aan je gezondheid werkt, loop je extra risico’s. Dat is algemeen bekend, maar nu loop je dus waarschijnlijk ook meer risico op (heftiger effecten van) corona. Of dit een causaal verband is of slechts een correlatie valt nog te bezien, maar wil jij **dat risico**nemen?
Hoewel meer dan de helft van Nederland chronisch ziek is en hoewel we al tijden gezonder willen leven, zijn we daar toch te moe voor, hebben er geen tijd voor of zijn te gestrest om er iets aan te doen. Zou corona dan een wake-upcall kunnen zijn?
Mentaal staan we voor een andere uitdaging. De onzekerheid is tergend, om nog maar te zwijgen over de financiële stress voor velen. We missen massaal onze collega’s, vrienden en familie, en te lang thuiszitten kan eenzaamheid en depressie veroorzaken. Thuiswerken vergt bovendien de nodige discipline en met de kids erbij is het een behoorlijke uitdaging.
Ik heb zelf een zoontje van 2,5. Die wacht echt niet tot mijn Zoom-meeting afgelopen is om zijn plasje te doen of een ander spelletje aan te rukken (en wij hebben er dan nog maar één). Toch ben ik ook dankbaar omdat ik nu zoveel tijd met hem door kan brengen. Dat geeft te denken. Moet hij straks weer vier dagen naar de opvang, of is de tijd met je familie eigenlijk belangrijker?
Het thuiswerken zorgt bovendien voor veel minder reis- en filetijd. Die extra tijd alleen al komt overeen met één dag minder kinderdagopvang per week. Bovendien brengt het weer een beetje evenwicht in de veel besproken work-life-balance. Ook voor de werkgever zijn de besparingen qua reiskosten en kantoorkosten gigantisch. Dat wil niet zeggen dat we helemaal niet meer samen hoeven te komen, maar het zet wel aan het denken.
170 Nederlandse wetenschappers hebben afgelopen week via een manifest gepleit om Nederland radicaal duurzamer te maken en eerlijker. Zij doen daarbij een beroep op de politiek, maar ook op ons als consument om onze luxueuze en verspillende consumptie in te dammen.
Zelfs als er voor het eind van het jaar een vaccin is gevonden, zitten we nog lang genoeg in deze situatie om het leven zoals we dat kenden radicaal om te gooien of in ieder geval bij te sturen.
Hoewel niemand zich vrijwillig laat opsluiten, zijn er toch ook zaken die tijdens deze lockdown positief uitpakken. Hoe kun je die meenemen als we hier straks uitkomen? Hoe wil jij de komende maanden en de tijd erna doorbrengen? Misschien is het inderdaad tijd om na te denken over een exitstrategie. Jouw exitstrategie.
