De huidige kosten van corona zijn een schijntje in vergelijking tot de kosten die we als maatschappij in het vooruitzicht hebben. Daarbij doel ik nog niet eens op de gevolgen van een mogelijk tweede golf.
Als het coronavirus een ding heeft aangetoond is het wel het belang van onze gezondheid. Een goede gezondheid is momenteel dan ook goud waard. Er is op dat gebied alleen nog wel wat werk aan de winkel in Nederland.
Los van corona worden we in Nederland steeds zieker. Sterker nog, volgens de Volksgezondheidszorg heeft **58% van de Nederlanders**inmiddels een chronische aandoening. Dat komt mede omdat we steeds ouder worden, maar ook omdat steeds meer Nederlanders lijden aan welvaartsziekten. Fysiek, maar ook mentaal, want ook hoge (werk)druk is iets dat we onszelf steeds meer opleggen.
De zorg moet ons hierbij opvangen. Helaas biedt die sector zelf nog het meest schrijnende toekomstperspectief. Het ziekteverzuim in de zorg is nu al het hoogste in Nederland: 5,9 procent tegen 4,7 procent gemiddeld.
Bovendien stijgt de vraag naar zorgpersoneel voortdurend. Om daaraan te kunnen voldoen, zal over een paar jaar 1 op de 4 werkenden in Nederland in de zorg werkzaam moeten zijn. Dat dat niet gaat gebeuren is duidelijk. Het gevolg: een groot tekort aan zorgmedewerkers, nog hogere werkdruk, groeiend ziekteverzuim, nog minder personeel, stijgende kosten. Daar kan geen noodfonds tegenop.
Inmiddels maken meer dan 1.600 zorgspecialisten, maar ook diverse topsporters en sportinstanties zich hard voor een gezonder Nederland. Dat is niet alleen handig in de strijd tegen het virus, maar ook voor onze portemonnee. Als we zo doorgaan staat er namelijk een veel grotere crisis voor de deur.
Toen we begin mei met zijn allen van alle daken schreeuwden dat de situatie financieel onhoudbaar was geworden zaten we nog niet eens op een kwart van de extra zorgkosten die per jaar in het vooruitzicht liggen.
De zorgkosten zijn de hoogste kosten binnen de begroting. Deze liggen nu rond de 100 miljard euro per jaar. De verwachtingen zijn echter dat die de komende jaren zullen oplopen naar 174 miljard euro per jaar(!). Als je die jaarlijkse extra kosten van 74 miljard euro wegzet tegen het eenmalige steunpakket van 20 miljard euro vanuit de overheid (d.d. 2 mei) dan wordt de uitdaging opeens heel duidelijk.
De overheid en zorgverzekeraars zullen meer daadkracht moeten tonen. De gezondheidsinitiatieven van de afgelopen jaren geven geen blijk van voortschrijdend inzicht. Een overheid die met droge ogen de prijs voor gezond eten weet te verhogen en de prijs van snoepgoed, snacks en suiker verlaagd, is niet bezig met gezondheidsbevordering.
Het initiatief om leefstijlcoaches publiek toegankelijk te maken blijkt ook niet meer dan een façade. Van de slechts 6,5 miljoen euro die hiervoor is uitgetrokken is nog geen 250.000 euro ingezet. Dat komt deels door de strikte regelgeving waaraan de leefstijlcoaches moeten voldoen. Leefstijlcoaches houden uiteindelijk zo weinig over aan hun coaching dat ze er zelf niet eens gezond van kunnen leven.
Als we de volgende crisis dus voor willen zijn, zullen we zelf aan de bak moeten; meer bewegen, gezonder eten, beter leren omgaan met werkdruk en je nachtrust verbeteren. Het zijn marginale stappen om te voorkomen dat we straks met zijn allen op hele dure wachtlijsten komen te staan.
